Mam wrażenie, że to rada uniwersalna. Możemy ją odnieść do naszego zdrowia fizycznego i psychicznego. 

✔Bądź uważna. 
✔Bądź uważny. 
✔Wsłuchaj się w delikatne sygnały swojego ciała. 
 
Dostrzeż zmiany nastroju, dostrzeż emocje, które się w Tobie rodzą w danym dniu lub w konkretnej sytuacji. Nauka dostrzegania to PIERWSZY KROK do rozwijania SAMOREGULACJI. 
 
W życiu bowiem nie chodzi o to, by nie czuć złości, smutku, frustracji. W życiu chodzi o to, żeby je zauważyć, przeżyć, przepracować i umieć wrócić do stanu równowagi. I to najlepiej zanim zrobi się coś, czego potem będzie się żałowało. 
 
W gabinecie często przytaczam te słowa i pokazuję jak ważne są owe pierwsze sygnały w kontekście: 
✔rodzicielskich wybuchów złości, 
✔częstego krzyku na dziecko i braku cierpliwości, 
✔chęci dania klapsa, 
✔obserwacji i znajomości dziecięcych zachowań oraz symptomów zbliżających się trudnych emocji w celu uniknięcia ich eskalacji (jeśli uważnie zaobserwujemy i poznamy swoje dziecko, zaczniemy dostrzegać oznaki zbliżającej się złości, histerii, „buntu”, dzięki czemu będziemy mogli zadziałać już na „szept” unikając „krzyku”). 
 
Samoregulacja to taka SUPERMOC.